Over mij

Bij de keuze voor een studie na het VWO twijfelde ik tussen Geneeskunde en Psychologie. Het werd Geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar ik in '99 cum laude afstudeerde als arts. Het ziekenhuis werd mijn eerste werkplek en daarna werkte ik jarenlang als jeugdarts. In deze banen kwam ik veel in aanraking met menselijk leed, zowel lichamelijk als psychisch. Eén van mijn eerste patiënten kreeg de diagnose van een chronische ziekte en vroeg mij hoe ze daarmee moest leren leven. Een goede vraag. Die bleef me bij.

​

Een aantal jaar later maakte ik voor het eerst kennis met mindfulness en volgde zelf de 8-weekse training. Ik ging zelf ervaren hoe je op een andere manier met stress en lichamelijke klachten om kan gaan: door ze te erkennen in plaats van te negeren of weg te duwen. Daardoor kun je juist een rustpunt gaan ervaren te mídden van alles wat er is.

​

Wat zou er mooier zijn dan die twee werelden – die van het medische en de mindfulness – bij elkaar te brengen? Het arts-zijn met veelal de nadruk op de lichamelijke klachten en de mindfulness die je kan helpen om een weg te vinden in het leven mét die klachten; dat die je leven niet overheersen, maar onderdeel worden ván.

​

Ik volgde de opleiding tot mindfulnesstrainer aan het Centrum voor Mindfulness van het Radboudumc in Nijmegen. Het gaf verdieping in mijn kennis over de toenemende wetenschappelijke onderbouwing voor het toepassen van mindfulness: waar het eerst vooral met succes werd toegepast bij mensen met chronische pijn en/of stressklachten, wordt het nu steeds breder toegepast bij het omgaan met lichamelijke en psychische klachten. Het sterkte mijn idee dat de combinatie arts en mindfulnesstrainer heel goed samen gaat. De mindfulness sluit goed aan bij de behandeling door de huisarts en andere zorgverleners.

​

Het werken als trainer geeft me veel. Samen met de deelnemers op ontdekkingsreis gaan. De mindfulness is voor mij als een brug, die me telkens opnieuw terugbrengt naar aanwezig zijn bij wat er hier en nu is. Aandacht te hebben voor pijn – of dat nou lichamelijk is of psychisch – èn aandacht te hebben voor de fijne dingen in het leven. Deze zijn allebei nodig om bewuste keuzes te maken en goed voor jezelf te kunnen zorgen. En als ik iets daarvan kan meegeven aan de deelnemers, geeft dat echt voldoening. Samen onderweg om het leven ten volle te leven!

​